ما اسیــــران و فقیــران و یتیمــــــان توئیم
لحظه شـــــادی و غم دست به دامان توئیم
گــــر نیـــــائیم بـــــه پابوسی تو می میریم
همگی مــــاهی دریـــای خــــــراسان توئیم
تا خــــــدا هست خدا دلخوشی ما ایـن است
شیعـــــه شـــاه نجــف ملّت ایــــــران توئیم
همه یک جـــــور بــــه دنبـــال بهشتند ولی
ما بهشتی شــــده گـــــــوشه ایــــوان توئیم
گر چــــه ای شاهتو در کشـــور ما مهمانی
ما نمک گیــر تـــــــو و سفره احسان توئیم
تا کــــه حرف تو شود ما سَر و پا نشناسیم
اصلاً آقـــــا بــــه تو یک جور دگر حساسیم
بی نگـــــاه تـــــو مَحال است دلی شاد شود
هـــــــر که اُفتــــــــد به دل دام تو آزاد شود
نَفس آلــــــوده ام امّـــــا تـــــو کمک کُن آقا
دل بیچــــــــاره من صحن گــــوهرشاد شود
آن قَــــــــدَر هست اسیر تو شدن شیرین که
عاشقت در هَــــــــوَس افتاده که فرهاد شود
لحظه دیــــدن تــــو هـــــر که بیُفتد بر خاک
عجبی نیست اگـــــــر شـــــاخه شمشاد شود
می کنـــــد ایــــــن دل من میل پــرستیدن تو
هـــــــر کجـــا که سخن از پنجره فولاد شود
از تــــو در عمــــر کمم معجــــزه هایی دیدم
هــــر زمــــــان آمدم ایــــن خانه وفایی دیدم
دل مــــــن هست زِ گهــــــواره هــوایی شما
لقبـــــم گشتــــــه مسلمـــــــان و خدایی شما
سائـــــلیِّ درِ ایـــــــن خـــانه هنر می خواهد
من کجــــا وِجهه ایـــــــن شغل گدایی شما ؟
کار هـــر روز و شبم سجده شُکر است فقط
که شـــــــدم هموطــــــنِ شیــــخ بهایی شما
وصیت کـــــــــرده ام آقــــــــا بـــه تمام دنیا
روی قبــــــــرم بنــــــــویسنـــــد فدایی شما
همه تـــــــرس من ایــــن است رهایم بکنید
به خــــــدا مُـــــردن مــن هست جدایی شما
همه ثـــروت مــــــن منّت آقـــــــایی توست
پَـــــــر پـــــرواز دلم نـــام مسیحایی توست
از تـــــو و از حـــــرمت بـــوی خدا می آید
عطـــــر سیب حـــــرم کــــرب و بلا می آید
پادشـــــاهی بــــه جهــان ضامن آهو نشده
ایــــــن لباسی است که تنها به شما می آید
هر دَم از مسجد و میخانه و ویرانه و کـاخ
ســـــوی دربـــــــار تـو ای شاه گدا می آید
بــــــا سلامی بــــه ســـوی گنبد نورانی تو
حال هــــــر کَس که غمی داشته جا می آید
بــــه خداونــــد قَسَم وا شـــدن هر گِره ای
از یَـــد قدرت ایــــــن صحن و سرا می آید
حــــــــرمت سنگ صبور دل بیچاره ماست
کاظمین و نجف و سامره و کرب و بلاست
شاعر : محمّد حسین رحیمیان
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->